Considerations To Know About آبله مرغان سر سفید

زمانی که فکر می‌کنید شما یا فرزندتان به آبله مرغان مبتلا شده‌اید، به پزشک عفونی یا پزشک عمومی مراجعه کنید. پزشک با معاینه‌ی ضایعات و در نظر گرفتن سایر علائم می‌تواند بیماری را تشخیص دهد، همچنین ،در صورت لزوم، جهت کاهش شدت بیماری و درمان عوارض ناشی از آن، دارو تجویز می‌کند.

درمان خوراکی: سوپ ماش و گشنیز، آش جوجه خروس با آب لیمو ترش، لعاب به دانه

پزشک و یا پرستار تنها با نگاه کردن و پرسیدن چند سوال می‌توانند آبله مرغان را تشخیص دهند و نیاز به هیچگونه آزمایشی نیست. در موارد نادر ممکن است آبله مرغان با جای نیش گال و یا سایر حشرات دیگر اشتباه شود.

لیزر فرکشنال تولیوم و شفاف و درخشان همچنین می‌تواند التهاب و قرمزی اسکار را در صورت ترکیب با درمان موضعی کاهش دهد.

لوسيون‌هاي‌ حاوي‌ فنول‌، منتول‌ و كافور (مثل‌ لوسيون‌ كالامين‌) نيز ممکن است توصيه‌ شود

با تکرار مداوم این روش به سادگی این بیماری و خارش ناشی از ان درمان خواهد شد.

معمولا این بیماری در کودکان سالم خفیف است و در موارد شدید، ضایعات می‌تواند تمام بدن را پوشش دهد و ممکن است در گلو، چشم‌ها و غشاهای مخاط مجرای ادرار، مخرج و واژن ایجاد شود. بثورات تاولی و خارش دار ناشی از عفونت آبله مرغان ۱۰ تا آبله مرغان خفیف چگونه است ۲۱ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می‌شوند و معمولا حدود ۵ تا ۱۰ روز طول می‌کشند.

اگر از ابله مطمین هستید باید اسیکلوویر خوراکی و موضعی طبق تجویز پزشک استفاده کنید

آبله مرغان یکی از بیماری‌های ویروس داری است که هر فرد در زندگی ممکن است یکبار به آن مبتلا شود. استفاده از بعضی پمادها بدون مانع است اما برخی دیگر نیاز به تجویز پزشک دارد.

کالاندولا یا گل همیشه بهار برای از بین بردن خارش ناشی از بیماری آبله مرغان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکترتو یک وب‌سایت سلامت‌محور است که از سال ۱۳۹۵ فعالیت خود را در بازار سلامت الکترونیک ایران آغاز کرده‌است. ما در کنار فعالیت به عنوان یک مرجع نوبت‌دهی پزشکان، سعی می‌کنیم با تولید مقاله‌های علمی و معتبر در حوزه پزشکی در مجله سلامت دکترتو، دانش عمومی جامعه را نسبت به مسائل سلامت افزایش دهیم.

افرادی که داروهای استروئیدی جهت درمان بیماری مانند آسم مصرف می‌کنند.

آبله مرغان جنینی می‌تواند به مغز جنین آسیب زده و منجر به آنسفالیت، میکروسفالی، هیدروسفالی، کم توانی ذهنی، آسیب به چشم «از بین رفتن آتروفی بینایی، آب مروارید و...» شود. همچنین ممکن است جنین به سایر اختلالت عصبی مانند آسیب‌ به طناب نخاعیه و نقص‌های حرکتی و حسی دچار شود.